2
0
Read Time:2 Minute, 13 Second
Kiedyś internet był jak bar pod blokiem – wpadało się, żeby pogadać. Ktoś rzucał temat o nowym Windowsie, ktoś inny o polityce, ktoś wrzucał mema z Kaczorem Donaldem i dyskusja szła. Nie było algorytmów, które decydowały, co masz zobaczyć. Nie było przycisku „Zgłoś treść”, jeśli ktoś napisał coś nie po linii. Było za to coś, czego dziś dramatycznie brakuje: autentyczność.
Dzisiaj większość internetu wygląda jak sterylny korytarz w korporacji. Wszędzie regulaminy, boty moderujące, filtry słów, algorytmy dobierające treści pod „twoje zainteresowania” (czytaj: to, co ma cię zatrzymać najdłużej i pokazać więcej reklam). Zamiast rozmowy mamy scrollowanie. Zamiast dyskusji – reakcje emoji.
Zmęczenie treścią
Paradoks polega na tym, że nigdy nie mieliśmy tylu platform społecznościowych… i nigdy nie czuliśmy się tak zmęczeni internetem.
Facebook podsuwa to, co ma największe zaangażowanie (czyli zazwyczaj kontrowersje), Instagram filtruje rzeczywistość do granic absurdu, a TikTok? Tam już nawet nie wiesz, czy śmiejesz się z mema, czy bierzesz udział w eksperymencie psychologicznym.
Ludzie zaczynają uciekać. Dosłownie.
Wyszukują mniejsze społeczności, fora, grupy tematyczne – miejsca, gdzie nie muszą się zastanawiać, czy ich komentarz zostanie ukryty przez automat, albo czy trafią na „shadow bana”, bo komuś nie spodobało się słowo polityka.
Stary internet wraca. I dobrze.
Niektórzy nazywają to „nostalgią za dawnym internetem”. Ale to nie nostalgia. To potrzeba normalności.
Coraz więcej osób szuka miejsc, gdzie rozmowa wygląda jak rozmowa, a nie jak „formatowanie treści pod zasięgi”. Takich, gdzie można pogadać, nie martwiąc się o to, czy algorytm uzna coś za „mało angażujące”.
Przykład? Nowe społeczności w duchu dawnych forów, takie jak wlip.pl
– bez cenzury, bez algorytmów, bez głupiego filtrowania treści. Każdy może założyć wątek, napisać, co myśli, podyskutować z innymi jak kiedyś, w erze phpBB by Przemo.
I co najważniejsze – nikt nie steruje tym, co masz zobaczyć. Wszystko dzieje się naturalnie, po ludzku.
Mniej zasięgu, więcej sensu
Internet wchodzi w dziwną fazę. Wielkie platformy zjadają własny ogon, bo zbyt mocno dopasowują świat do naszych „preferencji”. Tyle że człowiek nie jest algorytmem. Potrzebuje zaskoczenia, odmiennej opinii, rozmowy z kimś, kto myśli inaczej.
Dlatego te małe enklawy – fora, niezależne społeczności, własne serwery – stają się czymś więcej niż hobby. To trochę cyfrowe schronienia przed hałasem.
Bo jak długo można przeglądać pod rząd te same memy, te same filmiki, te same twarze, które „algorytm uznał za podobne do ciebie”?
Na forach (np. wspomniane już wlip.pl) znowu czuć ducha dawnych czasów. Ludzie wymieniają się poglądami, śmieją, czasem kłócą – ale robią to bez filtra.
Internet miał łączyć ludzi. I wciąż może – o ile przestaniemy pozwalać, by decydowały za nas algorytmy i automaty moderujące. Może najwyższy czas znów wejść na forum, założyć wątek i po prostu pogadać.
Bez cenzury. Bez feedu. Bez sztucznego „dopasowania”.
Po prostu – jak dawniej.
Artykuł sponsorowany
Happy
0 %
Sad
0 %
Excited
0 %
Sleepy
0 %
Angry
0 %
Surprise
0 %